Para sa palaboy

Thanks for inspiring me to write a poem again.

Para sa palaboy

(Walang maisip na pamagat)

Sana ay nakilala ka isang tag-araw

Sa isang panahong puso mo'y puno pa ng sigla
magmahal

Kung kailan batid pa ng damdamin

kung paano ang magtiwala

kung paano magparaya

Sa ilalim ng malawak na langit

At liwanag ng haring araw

Sa iyo ako ay lalalapit at mangungusap

Buhay mo ay hindi na malulumbay at papanglaw.

Sana ay nakilala ka pagkatapos ng mahabang
tag-araw

Kung kailan hindi matingkad ang liwanag ng langit

At ang araw ay nagtatago sa likod ng mga ulap

Ang isip mo ay lito

Ang puso mo ay gulo

Yayakapin ka

Hahagkan ka

At ako sa iyo ay mangungusap

Ang puso mo ay hindi na mangungulila.

Sana nakilala ka sa panahong walang tigil ang
pagbuhos ng ulan

At naghahari ang karimlan sa galit na langit

Makikita kitang naglalaro sa ulan

Lumuluha.
Ang sabi mo ay pagod na ang puso

At damdamin mo ay manhid na.

Ikaw ay sasamahan at sa puno'y sisilong

At ako sa iyo ay mangungusap

Makakalimot din ang puso at muling
magmamahal.

Sana ay marinig ng langit ang awit ng puso ko

Sana ay sumapit na ang tag-araw

Nang manumbalik ang sigla sa puso

Muli ay magpaparaya

Muli ay iibig

At nawa ay matapos na ang unos at ang ulan

Sapagkat pagod na rin ang puso
na lumuluha

at umaasa

Dahil ang puso mo ay ari na ng iba.